Stresssignalen bij Honden
Hoe herken je onrust op tijd?
Je hond is niet 'gewoon lastig'
We zeggen het vaak: “Ach, ze is gewoon druk vandaag.”
Maar soms is een hond niet druk, maar gespannen. Of overprikkeld. Of gestrest, zonder dat we het direct doorhebben.
Stresssignalen bij honden zijn namelijk niet altijd dramatisch of duidelijk.
Het sluipt erin net als bij ons.
In deze blog deel ik hoe ik bij mijn honden stresssignalen herken, welke signalen vaak over het hoofd worden gezien, én wat je kunt doen als je merkt dat je hond het even te veel vindt.
Misschien herken je er iets in bij je eigen viervoeter.
Waarom het herkennen van stress zó belangrijk is
Stress op zichzelf is niet altijd slecht. Een beetje spanning bij een spannende situatie is normaal. Maar als stress zich opstapelt of te vaak voorkomt, dan ontstaat er een probleem. Je hond raakt uit balans – lichamelijk én mentaal. En dat zie je vaak pas als het eigenlijk al te ver is gegaan.
Door op tijd de signalen te herkennen, kun je voorkomen dat spanning zich opstapelt. Dat zorgt voor een blijere hond, en eerlijk? Ook voor een relaxter baasje.
Veelvoorkomende stresssignalen bij honden
Niet elke hond laat stress op dezelfde manier zien, maar dit zijn signalen die ik regelmatig zie – bij mijn eigen honden én tijdens trainingen of in opvangsituaties:
Gapen en likken zonder reden
Gapen als er geen vermoeidheid is, of likken aan de lippen zonder voedsel in de buurt: het zijn subtiele stress-signalen die vaak gemist worden.
Kijkt je hond ineens de andere kant op als je dichtbij komt, of ontwijkt hij oogcontact? Dat kan een teken zijn van ongemak of spanning.
Wegkijken of ontwijken
Trillen, hijgen
of bibberen
Zonder dat het koud is of inspannend was?
Let op: dit kan lichamelijke spanning zijn die eruit komt.
Ineengedoken houding
of bevriezen
Een hond die verstijft, z’n staart laag houdt of zelfs stil blijft staan als een standbeeld dat is geen koppigheid, maar vaak bevriezing door stress.
Overdreven snuffelen of ineens 'niet meer luisteren'
Soms lijkt je hond ineens ‘gek’ te doen of helemaal op iets anders te focussen. Dit kan een vluchtmechanisme zijn. De hond probeert dan zelf zijn spanning te reguleren.
Stresssignalen herkennen bij Blue (en wat ik dan doe)
Blue is mijn gevoelige mannetje. Hij is superlief, maar ook snel onder de indruk van prikkels.
Nieuwe geluiden, bezoek, of zelfs iets kleins als een andere geur in huis. Het kan hem al uit balans brengen.
In het begin herkende ik zijn stress niet zo goed. Maar inmiddels zie ik de signalen duidelijk.
Hij begint te gapen en te zeuren tijdens gewone situaties, zoals wandelen of een korte training.
Hij likt vaak zijn lippen als ik hem aankijk.
Hij trekt zich terug of loopt weg bij een plotselinge aanraking.
Als ik dat zie, weet ik -> tijd voor rust.
Dan stoppen we even met alles, laat ik hem wat snuffelen of geef ik hem een rustige plek waar hij zichzelf kan zijn.
Soms krijgt hij een kauwbot of gewoon even een aai als hij het toelaat.
Iets dat hem helpt om zijn spanning kwijt te raken.
Wat kun je doen bij stresssignalen bij honden?
Neem afstand van de prikkel
Als je weet waardoor de spanning komt (bezoek, verkeer, andere hond), neem afstand en geef je hond ruimte om bij te komen.
Verlaag
je
tempo
Laat je hond even snuffelen, loop trager of ga een blokje om. Dwing niets af.
Bied iets vertrouwds aan
Een speeltje, een kluif, of gewoon je aanwezigheid. Geef iets wat je hond kent en fijn vindt.
Creëer een vaste
rustplek
Een bench of kussen waar niemand hem stoort, kan helpen als veilige plek om tot rust te komen.
Wanneer moet je extra alert zijn?
Stresssignalen komen vaker voor:
– bij veranderingen
(verhuizen, nieuwe hond, vakantie)
– bij geluiden zoals vuurwerk of onweer
– in training of sport, zeker als er veel druk op zit
– bij gevoelige of herplaatste honden
Soms stapelt stress zich maandenlang op voor je het echt merkt.
Daarom is het goed om regelmatig stil te staan bij het gedrag van je hond, ook als er ‘niets’ lijkt te zijn.
Sluit af met rust, niet met frustratie
Het herkennen van stresssignalen bij honden is geen exacte wetenschap.
Soms zie je het pas achteraf.
En soms twijfel je: “Is dit nou stress, of gewoon gedrag?”
Maar juist door stil te staan bij die kleine veranderingen, geef je je hond meer ruimte om zichzelf te zijn, ook op moeilijke dagen.
Bij Blue leerde ik dat het niet gaat om perfect reageren, maar om aanwezig zijn.
Kijken, voelen, luisteren.
Niet te veel invullen, maar er gewoon zijn voor hem.
En dat is vaak al genoeg.
Vergeet niet: een rustige hond begint bij een rustig baasje.
Dus adem in, adem uit. jullie doen het samen.